W odbiciu wody widziała tylko kochające sceny z dzieciństwa, niezliczone wspomnienia, jej matka całującej się na dobranoc, rozpakowywała nową zabawkę, wyskakując bitą śmietanę na naleśniki, wkładając Annie na swoim pierwszym rowerze, zszywając rozbitą sukienkę, dzieląc rurkę z rurki szminka, naciskając guzik do ulubionej stacji radiowej Annie. To było tak, jakby ktoś odblokował sklepienie, a wszystkie te miłe wspomnienia można było zbadać jednocześnie. Dlaczego nie czułem tego wcześniej? szepnęła. Ponieważ przyjmujemy blizny bardziej niż nasze uzdrowienie, powiedziała Lorraine. Pamiętamy dokładny dzień, w którym zostaliśmy zranione, ale kto pamięta dzień, w którym rana zniknęła?
(In the water's reflection she saw only loving scenes from her childhood, countless memories, her mother kissing her good night, unwrapping a new toy, plopping whipped cream onto pancakes, putting Annie on her first bicycle, stitching a ripped dress, sharing a tube of lipstick, pushing a button to Annie's favorite radio station. It was as if someone unlocked a vault and all these fond recollections could be examined at once.Why didn't I feel this before? she whispered. Because we embrace are scars more than our healing, Lorraine said. We can recall the exact day we got hurt, but who remembers the day the wound was gone?)
W odbiciu wody bohater doświadcza powodzi pieczonych wspomnień z dzieciństwa. Żywe wspomnienia obejmują delikatne momenty, takie jak jej matka, licytowanie jej dobranoc, radosne czasy spędzone w rozpakowaniu prezentów i zabawne doświadczenia, takie jak jazda na swoim pierwszym rowerze. Te wspomnienia działają jak skarbnik miłości i niewinności, wszystkie dostępne w tym ulotnym momencie, jakby odblokowano sklepienie jej przeszłości.
Zastanawiając się, dlaczego te uczucie uczucia nigdy wcześniej nie pojawiły się, uczy się od Lorraine, że często trzymamy nasze blizny bardziej niż nasze uzdrowienie. Bohater zastanawia się nad jasnością przeszłych ran, zdając sobie sprawę, że gojenie jest rzadziej uznawane. Podkreśla ludzką tendencję do wyraźnego zapamiętywania bólu, podczas gdy chwile odbudowy i radości mogą zniknąć w tle.