W każdym z nas, pomyślał MMA Ramotswe, jest dziecko, które kiedyś byliśmy, dziecko, które nie było pewne co do świata i naszego miejsca.
(Inside every one of us, thought Mma Ramotswe, there is the child we once were, the child that was unsure about the world and our place in it.)
MMA Ramotswe zastanawia się nad nieodłącznym dzieckiem z każdej osoby, podkreślając uniwersalną prawdę o ludzkim doświadczeniu. Pomysł ten sugeruje, że w głębi duszy wszyscy nosimy resztki naszego dzieciństwa, niegdyś pełne ciekawości i niepewności co do naszej tożsamości i ról na świecie. To wewnętrzne dziecko często informuje nasze perspektywy i reakcje, gdy poruszamy wyzwania życiowe.
Cytat podkreśla ciągłość naszych wewnętrznych jaźni, w której uczucia podatności i cudu z dzieciństwa pozostają wpływającym na nasze dorosłe życie. Uznając ten aspekt naszego bytu, możemy lepiej zrozumieć nasze zmagania i przyjąć esencję tego, kim jesteśmy, pozwalając osobistemu rozwójowi i współczuciem wobec siebie i innych.