Cytat odzwierciedla nietrwałość historii ludzkiej i nieuchronność zmian. Podkreśla to, w jaki sposób cywilizacje takie jak Rzym, Efez i Kultury Majów i Inków wpadły w przeszłość, podkreślając, że żadna historia nie jest niezmienna. W miarę upływu czasu ludzkie przekonania i polityka mogą stać się mniej znaczące, przypominając nam, że każda era nieuchronnie zanika, a to, co wydaje się monumentalne, może ostatecznie stać się nieistotne.

Ta perspektywa wzywa pokorę w naszym rozumieniu roli natury. Sugeruje to, że próba nałożenia naszej woli przeciwko naturalnemu porządku jest daremna i często prowadzi do porażki. Gdy konfrontujemy się z wyzwaniami i zyskujemy wiedzę, musimy uznać, że prawdziwa mądrość polega na przyjęciu supremacji natury. Odporność natury służy jako przypomnienie, że pomimo ludzkich postępów ostatecznie przyczyni się i zwycięży.