Z przyjemnością robiło mu rzeczy za jego życie, a teraz przyjemność było robić rzeczy dla jego pamięci. Ale pamięć ojca poszła tylko tak daleko.
(It had given her pleasure to do things for him in his lifetime, and now it was a pleasure to do things for his memory. But the memory of a father went only so far.)
Bohater odbywa radość z wykonywania aktów życzliwości dla kogoś, na kogo troszczyła się podczas jego życia, i nadal czci jego pamięć poprzez swoje działania. Uczucie, jakie miała dla niego, zapewnia komfort i motywację, ilustrując, w jaki sposób wspomnienia mogą inspirować znaczące gesty, nawet po śmierci osoby.
Jednak uświadomienie sobie, że komfort pochodzący ze wspomnień ma swoje granice. Uhonorowanie dziedzictwa ojca przynosi jej satysfakcję, przyznaje, że same wspomnienia nie mogą jej w pełni utrzymać. Odzwierciedla to głębsze zrozumienie przejściowej natury relacji i znaczenia równoważenia wspomnienia z dążeniem do jej życia i szczęścia.