To sprawia, że moje serce jest tak ciężkie. Młodzi mężczyźni nie powinni umrzeć, a ich rodzice nie powinni przechodzić przez resztę życia, sprawiając, że wszystko wydaje się słuszne, mówiąc: „Przynajmniej mój chłopiec był odważny”. Lub „jesteśmy dumni, że zrobił swój kawałek.
(It makes my heart so heavy. Young men shouldn't have to die, and their parents shouldn't have to go through the rest of their lives making everything seem right by saying, 'At least my boy was brave.' Or, 'We're proud he did his bit.)
W powieści Jacqueline Winspear „To Die, ale raz” autor zastanawia się nad ciężkimi emocjonalnymi pobytami młodych ludzi zagubionych na wojnie. Ból doświadczony przez rodziców, których synowie umarli walki, jest głęboki, ponieważ zmagają się z żalem i potrzebą znalezienia znaczenia w swojej straty. Pogląd, że ich syn był „odważny”, oferuje niewielkie pocieszenie w obliczu przytłaczającego smutku.
Rodzice pozostają w celu poruszania się po złożonej mieszance dumy i bólu serca, próbując pogodzić się z poświęceniem dziecka. Ten sentyment podkreśla surową realia wojny, podkreślając, że nie tylko żołnierze cierpią, ale rodziny, które znoszą konsekwencje na całe życie po tragedii.