Pobiegło głębiej. Straciłem to, co było do stracenia: najpierw moja matka, a potem moje dziecko. Nic, co kochasz, nie zostanie. Hallie mogła nazwać taką postawę kulą, ale nie wiedziała, że nie kochała i straciła tak głęboko. Jak powiedziała Loyd, nigdy nie urodziła się-nie do życia, tak jak to wiedziałem. Hallie nadal może ryzykować wszystko.
(It ran deeper than that. I'd lost what there was to lose: first my mother and then my baby. Nothing you love will stay. Hallie could call that attitude a crutch, but she didn't know, she hadn't loved and lost so deeply. As Loyd said, she'd never been born-not into life as I knew it. Hallie could still risk everything.)
Bohater w „Animal Dreams” zastanawia się nad głęboką osobistą stratą, czując, jakby nic cennego nie można było zachować bezpieczeństwa. Utrata zarówno jej matki, jak i jej dziecka stworzyła głębokie poczucie smutku i rezygnacji. To doświadczenie kształtuje jej światopogląd, pozostawiając poczucie oderwania się i ostrożności, w przeciwieństwie do swojej przyjaciółki Hallie, która wciąż ośmiela się przyjąć życie i relacje, pomimo ich nieodłącznego ryzyka.
Ten kontrast między narratorem a Hallie podkreśla różnicę w ich doświadczeniach z miłością i stratą. Narrator uważa, że beztroska postawa Hallie wynika z braku głębokich emocjonalnych spotkań, na co wskazuje jej komentarz dotyczący Hallie, która nigdy nie była „narodzona” w trudnej rzeczywistości życia. To przekazuje pogląd, że prawdziwe zrozumienie wynika z głębokiego żalu, co może zmienić spojrzenie na miłość i ryzyko.