Asher jest przekonany, że wzmianka o „gadaniach” w pracy Jamesa Joyce'a jest niemożliwa, biorąc pod uwagę harmonogram technologii. To wywołuje w nim pragnienie opublikowania artykułu, który argumentuje, że pobudka Finnegana jest połączona z nowoczesnymi systemami pamięci komputerowej, co sugeruje, że Joyce musiała wykorzystać wyższy poziom świadomości, aby stworzyć swoje literackie arcydzieła. Fantazjuje o sławie, która pochodzi z udowodnienia tej teorii.

Jego ambicja zaprezentowania tego związku ujawnia głęboki podziw dla pracy Joyce'a i obsesję na punkcie pomysłu przekraczania czasu i przestrzeni w sztuce. Asher uważa, że ​​łącząc pisanie Joyce'a z koncepcjami, które nie zostały jeszcze wynalezione w swoim życiu, może podniecić zarówno autora, jak i siebie w świecie literackim. Aspiracja do rozpoznania i uwiecznionego przez to przełomowe odkrycie napędza jego myśli i ambicje.