Elias wyraża głęboką troskę o naturę rzeczywistości, co sugeruje, że ludzkość może zostać uwięziona w zwodniczej iluzji. Uważa, że ​​nie jesteśmy w pełni świadomi naszego otoczenia i jesteśmy manipulowani postrzeganiem rzeczywistości w sposób, który służy sile zewnętrznej. Rodzi to pytania o autentyczność naszych myśli i wspomnień, co sugeruje, że nasze tożsamości nie są naprawdę nasze, ale raczej ukształtowane przez nieznane wpływy.

Ten pomysł prowadzi do niepokojącego wniosku: jeśli nasze istnienie jest podyktowane jakimś kaprysem zewnętrznym, kwestionuje to pojęcie wolnej woli i prawdziwej własności. Elias wydaje się sugerować, że jesteśmy bezsilni i brakuje nam prawdziwej agencji, uwięzionej w wspólnym śnie, który pozbawia nas naszą indywidualność i świadomość. Takie refleksje dotkną głębszych tematów filozoficznych dotyczących istnienia i esencji tego, co to znaczy być człowiekiem.