Podobał się sposób, w jaki Jane uśmiechnęła się do niej-gdyby Jane szukała i widziała najlepsze w Chloe. Nie jak nauczyciele, zawsze cię poprawiając, próbując cię poprawić i nie lubić rodziców, po prostu czekając, aż zrobisz następną niewłaściwą rzecz, aby mogli potrząsnąć głowami i poinformować, jak bardzo byli w tobie rozczarowani. . . .
(liked the way Jane smiled at her-as if Jane was looking for and seeing the very best in Chloe. Not like teachers, always correcting you, trying to improve you, and not like parents, just waiting for you to do the next wrong thing, so they could shake their heads and let you know how disappointed they were in you. . . .)
W książce Luanne Rice „Dance With Me” postać Chloe odczuwa poczucie ciepła i akceptacji Jane, która uśmiecha się do niej w sposób, który podkreśla mocne strony Chloe. Ten moment ostro kontrastuje z jej doświadczeniami z nauczycielami i rodzicami, którzy często koncentrują się na jej wadach i obszarach w celu poprawy. Podejście Jane zapewnia Chloe poczucie rozpoznawania i walidacji, której pragnie.
Takie momenty pozytywności i zachęty są rzadkie dla Chloe, ponieważ zazwyczaj stoi w obliczu krytyki ze strony autorytetów w swoim życiu. Perspektywa Jane, która jest najlepsza w Chloe, wyróżnia się jako latarnia wsparcia, podkreślając znaczenie pielęgnowania powiązań, które wspierają samoocenę i rozwój osobisty, a nie zmniejszają ją.