W narracji Malinalli, podobny do boga Quetzalcóaatl, osiąga głębokie zrozumienie swojej esencji, konfrontacji z jej ciemniejszymi aspektami. Ta podróż samoświadomości pozwala jej przekroczyć fizyczne granice jej ciała, symbolizując połączenie z wszechświatem. Zaczyna odczuwać znaczącą transformację, gdy jej stopy dotykają księżycowej wody, oznaczając początek jej duchowej ewolucji.

Gdy łączy się z otaczającymi elementami, jej skóra dostosowuje się, ilustrując jej integrację z naturą i kosmosem. Malinalli staje się jedną z różnymi formami egzystencji, od roślin po ciała niebieskie, obejmując jej tożsamość i przeplatanie ducha z otaczającym ją światem. Ostatecznie przekracza ziemskie ograniczenia, pozostawiając za sobą swoją fizyczną formę, aby stać się częścią wszystkiego, co istnieje.