Najbardziej pobłażliwe dla wszystkich nazistów i jest bardzo sprzeczne z nieżyjącym H. Himmlerem, który żył osobistą w przypadku niskiej pensji. Herr Goring przedstawiciel mentalności łupów, wykorzystując władzę jako środki do zdobycia bogactwa osobistego. Prymitywna mentalność, nawet wulgarna, ale dość inteligentna, prawdopodobnie najbardziej inteligentna ze wszystkich nazistowskich wodzów. Obiekt jego napędów: samozadowolenie w stylu starożytnego cesarza.
(Most self-indulgent of all Nazis, and is in sharp contrast to late H. Himmler, who lived in personal want at low salary. Herr Goring representative of spoils mentality, using power as means of acquiring personal wealth. Primitive mentality, even vulgar, but quite intelligent man, possibly most intelligent of all Nazi chiefs. Object of his drives: self-glorification in ancient emperor fashion.)
W „The Man in the High Castle” Philipa K. Dicka Hermann Göring jest przedstawiany jako uosobienie pobłażania się wśród nazistowskich przywódców. Jego styl życia wyraźnie kontrastuje z Heinrich Himmlerem, który żył skromnie pomimo jego wysokiej rangi. Göring ucieleśnia sposób myślenia koncentrujący się na osobistym zysku i nagromadzeniu bogactwa, wykorzystując swoją moc wzbogacania się i zaspokojenia jego pragnień.
Chociaż w swoich dążeniach może być uważany za prymitywny i wulgarny, Göring jest również przedstawiony jako dość inteligentny, prawdopodobnie najbardziej bystry wśród nazistowskich przywódców. Jego działania i motywacje odzwierciedlają chęć samowystarczalności, przypominając starożytnych cesarzy, pokazując złożoność jego charakteru w narracji.