Moje dziecko, kiedy w podróży pojawia się góra, staramy się iść w lewo, a potem w prawo; Staramy się znaleźć łatwy sposób na poruszanie się w stronę łatwiejszej ścieżki. „Zatrzymał się.” Ale góra jest tam przekraczona. W tej pielgrzymce, gdy wspinamy się wyżej, jesteśmy zmuszeni zrzucić warstwy na warstwy, które nosiliśmy tak długo. Następnie stwierdzamy, że nasze ładunek jest lżejsze i poznaliśmy coś o sobie w niebezpiecznej wspinaczce.
(My child, when a mountain appears on the journey, we try to go to the left, then to the right; we try to find the easy way to navigate our way back to the easier path." He paused. "But the mountain is there to be crossed. It is on that pilgrimage, as we climb higher, that we are forced to shed the layers upon layers we have carried for so long. Then we find that our load is lighter and we have come to know something of ourselves in the perilous climb.)
W tym fragmencie „Wybaczalne kłamstwa” Jacqueline Winspear, mówca zastanawia się nad wyzwaniami napotkanymi podczas podróży życiowej, symbolizowanej metaforą góry. Ludzie mają tendencję do poszukiwania łatwiejszych tras w obliczu przeszkód, próbując uniknąć dyskomfortu związanego z trudnymi sytuacjami. Jednak mówca sugeruje, że wyzwania te mają być bezpośrednio napotykane, ponieważ są one niezbędne do rozwoju osobistego i odkrycia.
Podróż po pokonaniu tych przeszkód ostatecznie prowadzi do zrzucania obciążeń, które nas obciążają. Gdy wspięliśmy się na metaforyczną górę, nie tylko rozjaśniamy nasz ładunek, ale także głębsze zrozumienie siebie. Proces ten, choć niebezpieczny, sprzyja odporności i świadomości, co w końcu utrudnia wspinaczkę.