O naszej przeszłości zdawaliśmy się wiedzieć wszystko, co musieliśmy wiedzieć. Nic nie zostało ukryte i chociaż nic nie zostało jawnie ujawnione, wszystko było znane. W poczuciu poczucia winy i przebaczenia policzyliśmy sobie równe i zawsze. Sam słońce zazdrościło nam.
(Of our pasts we seemed to know all we needed to know. Nothing was concealed, and though nothing was overtly revealed, all was known. In guilt and in forgiveness we counted ourselves equals, and always had. The sun himself envied us.)
Cytat odzwierciedla głębokie zrozumienie złożoności ludzkich emocji i relacji. Sugeruje to, że chociaż bohaterowie mogą nie podzielić się każdym szczegółem swojej przeszłości, istnieje niewypowiedziana świadomość życia. Ta przejrzystość, zrodzona z wspólnych doświadczeń winy i przebaczenia, ustanawia związek, który wykracza poza typowe granice społeczne.
Wzmianka o zachowaniu słońca dodaje poetycką warstwę, co sugeruje, że ich więź jest tak głęboka, że nawet sama natura jest podziw. Podkreśla, że ich równość we wspólnych zmaganiach pozwala na silny związek, który jest zarówno intymny, jak i potężny, pokazując piękno i głębię osobistych powiązań tworzonych poprzez wzajemne zrozumienie.