Odwróciłem się od okna. Nagle wydawało się dziwne dla moich sąsiadów po obu stronach, gdy nie miałem żadnego. Po raz pierwszy poczułem się samotny w „Sconset.let's Cook, powiedziała Frannie. Będziemy tak dobrze pachnie, że wszyscy będą biegać. Podniosła miskę, napełniła ją jabłkami z lufy i natychmiast zaczęła je ciąć. Zabezpieczyłem wodę, wydostałem cynamon, goździki, gałkę muszkatołową, smalec, mąkę, cukier, sól, salerat, ocet i wszystkie inne rzeczy na ciasta jabłkowe. Oboje śmialiśmy się szczęśliwie. Jak łatwo jest, myśleliśmy, podjąć decyzję, wdrożenie lekarstwa, działanie.
(I turned from my window. Suddenly it seemed odd for my neighbors on both sides to have visitors while I had none. For the first time, I felt lonely at 'Sconset.Let's cook, Frannie said energetically. We will smell so good that they'll all come running. She picked up a bowl, filled it with apples from the barrel, and immediately began to cut them up. I put water to boil, got out cinnamon, cloves, nutmeg, lard, flour, sugar, salt, saleratus, vinegar, and all the other things for apple pies. We both laughed happily. How easy it is, we thought, to make a decision, to implement a remedy, to act.)
Narrator zastanawia się nad poczuciem samotności, gdy zauważa swoich sąsiadów rozrywkowych gości, gdy jest sama. Ten wyraźny kontrast po raz pierwszy uświadamia jej pustkę, jaką odczuwa na „Sconset”. Jednak jej przyjaciółka Frannie przynosi wybuch energii i kreatywności, co sugeruje, że gotują razem.
Gdy Frannie entuzjastycznie gromadzi składniki do tworzenia ciasta jabłkowego, atmosfera przesuwa się z samotności na radość. Podzielają śmiech i poczucie łatwości w podejmowaniu działań w celu złagodzenia ich samotności, ilustrując prostotę towarzystwa i wspólne działania w przezwyciężeniu poczucia izolacji.