Pewnego dnia przypomniała sobie ten bardzo Twilit Evening i widok swoich dzieci tańczących na brzegu, a potem ... Tak, potem żałowałaby, że nie zatrzymała się, by trzymać ich pulchne ręce i bawić się ze sobą.
(One day she would recall this very twilit evening and the sight of her children dancing on the shore and then... Yes, then she would wish she had stopped to hold their chubby hands and play tag along with them.)
W „The Beach House” Mary Alice Monroe, bohater zastanawia się nad przejmującym momentem z przeszłości. Scena oddaje wieczór Twilit, w którym jest świadkiem swoich dzieci z radością tańczącym przy brzegu, wywołując uczucie nostalgii i tęsknoty. To wspomnienie podkreśla ulotną naturę czasu i cenność momentów z dzieciństwa.
Gdy patrzy wstecz, zdaje sobie sprawę, że chciałaby poświęcić czas na zaangażowanie się z dziećmi, trzymanie ich za ręce i bawić się nimi w tych beztroskich czasach. Ten sentyment podkreśla znaczenie pielęgnowania momentów rodzinnych i pełnego przyjmowania radości teraźniejszości, zanim stanie się ono odległym wspomnieniem.