… Jedno z wybrzeży kraju, który był łódką ratunkową, a łódź ratunkową była oblężona przez ludzi, którzy chcieli zostać zabrani na pokład. Pomyślała na południowe brzegi Włoch i łodzi, które pojawiły się z południa, zatłoczone z desperacką Afryką Północną starającą się dostać do Europy. Naczynia wywróciły się pod ich ludzkim ładunkiem; Byli ludzie w wodzie, ich marzenie dobiegły końca. Jak można odwrócić twarz przeciwko temu? Jaką osobą musiałaby być wypłynąć obok?
(…one of the coasts of a country that was a lifeboat, and that lifeboat was under siege by people who wanted to be taken on board. She thought to the southern shores of Italy and the boats that came up from the south, crammed with the desperate of North Africa striving to get into Europe. The vessels capsized under their human cargo; there were people in the water, their dream coming to a watery end. How could one turn one's face against all of that? What sort of person would one have to be to sail past?)
W swoich refleksjach bohater konfrontuje się z wstrząsającą rzeczywistością osób szukających schronienia na południowych wybrzeżach Włoch. Porównuje kraj do łodzi ratunkowej obleganej przez osoby desperackie, aby uzyskać szansę na lepsze życie. Obraz przeciążonych łodzi toczenia, co skutkuje niezliczonymi utraconymi życiem, przywołuje głębokie poczucie współczucia i pilności. Podnosi moralny dylemat tego, jak można zignorować trudną sytuację tych zdesperowanych osób, które chcą uciec przed niebezpieczeństwem i znaleźć bezpieczeństwo w Europie.
To bolesne obrazy wywołują głęboką introspekcję o ludzkości i empatii. Wyzwanie czytelnikowi rozważyć charakter tych, którzy po prostu wypłynęliby obok takiej sceny bez oferowania pomocy lub uznania. Autor skutecznie przedstawia emocjonalną wagę sytuacji, wzywając publiczność do refleksji nad swoimi wartościami i obowiązkami wobec tych, którzy są tak bardzo potrzebni na całym świecie.