W podróży życia rodzice często starają się uwolnić swoje dzieci w miarę wzrostu, prowadząc dzieci do ostatecznie oderwania się. Gdy ustalają swoją niezależność, dzieci priorytetują własne osiągnięcia w sprawie walidacji, których kiedyś szukali od rodziców. To przejście stanowi zmianę w ich skupieniu, ponieważ zaczynają szukać spełnienia w swoim życiu, a nie w aprobaty rodzicielskiej.

Wiele później, gdy starzeją się i stają w obliczu nieuniknionej rzeczywistości życia, dzieci zdają sobie sprawę, że ich sukcesy są zbudowane na podstawach określonych przez ich rodziców. Te relacje i ofiary stanowią podstawowe wsparcie dla ich osobistych podróży. Metafora opowieści leżących pod powierzchnią służy im, że ich osiągnięcia są wewnętrznie powiązane z miłością i wysiłkami ich matek i ojców, stanowiąc istotną część ich własnych narracji.