Paryż. . . Nie lubi poddać się ludziom, którzy się spieszą; Należy do marzycieli, do tych, którzy mogą się rozbierać na jego ulicach bez względu na czas, gdy pilny biznes wymaga ich obecności w innym miejscu.
(Paris . . . is loath to surrender itself to people who are in a hurry; it belongs to the dreamers, to those capable of amusing themselves in its streets without regard to time when urgent business requires their presence elsewhere.)
W swojej książce „Jedyna ulica w Paryżu: Life on the Rue des Martyrs”, Elaine Sciolino przedstawia Paryż jako miasto, które opiera się wymaganiom tych, którzy biegną przez życie. Jest to miejsce, które rozwija się w spokojnej eksploracji jego ulic, zachęcając jednostki do delektowania się tym doświadczeniem, a nie spieszył się z ich następnym obowiązkiem. Esencja Paryża, według Sciolino, jest ściśle przywiązana do marzycieli - tych, którzy znajdują radość w codziennych chwilach i może cieszyć się atmosferą miasta bez ograniczenia czasu.
Ta perspektywa sugeruje, że prawdziwe piękno Paryża polega na jego zdolności do angażowania ludzi w wolniejsze, bardziej refleksyjne tempo życia. Zachęcamy zarówno gości, jak i mieszkańców, aby zanurzyć się w swojej kulturze i atmosferze, umożliwiając im uniknięcie presji pilnego biznesu. Cytat rejestruje unikalny duch miasta, podkreślając jego apel do tych, którzy doceniają sztukę życia w pełni i uważnie, jedną chwilę na raz.