Fragment ten odzwierciedla tendencję jednostek do ponownej wizyty w przeszłości, sugerując, że ten nawyk często powoduje niepotrzebną negatywność w teraźniejszości. Kwestionuje wartość ciągłego odkrywania skarg historycznych, co sugeruje, że przede wszystkim służy komplikowaniu obecnych relacji i doświadczeń zamiast wspierania gojenia lub postępu.

Autor podnosi krytyczny punkt na temat znaczenia zajęcia się historycznymi krzywdami, nie umożliwiając im przyćmienie współczesnego życia. Przeciągając przeszłość, istnieje ryzyko utrwalania urazy i konfliktu, a nie konstruktywnego postępowania.