Kurt Vonnegut Jr. podkreśla rzadką i znaczącą umiejętność sprawnego czytania i pisania, sugerując, że osoby posiadające te umiejętności odzwierciedlają pewien poziom cywilizacji. Uważa te osoby za niezwykłe, prawie cudowne, ponieważ ich umiejętności przyczyniają się do lepszego zrozumienia i uznania świata. To pojęcie oznacza, że ​​umiejętność czytania jest nie tylko osobistym osiągnięciem, ale kamieniem węgielnym cywilizowanego społeczeństwa.

Wyceniając tych, którzy wyróżniają się w czytaniu i pisaniu, Vonnegut podnosi znaczenie edukacji i komunikacji we wspieraniu bardziej oświeconej społeczności. Jego wgląd zachęca nas do uznania transformacyjnej siły umiejętności czytania i jej roli w kształtowaniu naszej zbiorowej ludzkości, sugerując, że dzięki tym wykwalifikowanym osobom możemy znaleźć nadzieję na bardziej cywilizowane społeczeństwo.