W „W tej poważnej godzinie” Jacqueline Winspear podkreślono znaczenie pytań na ich odpowiedzi. Narrator zastanawia się, w jaki sposób pytania dotyczące wyrażania może rozpalić kreatywność i stymulować myśl, sugerując, że sam proces zapytania ma większą wartość niż wyciąganie ostatecznych wniosków. Ta perspektywa zachęca do głębszej eksploracji pomysłów bez natychmiastowej presji, aby je rozwiązać.

Koncentrując się na sile przesłuchania, książka podkreśla pewne uznanie dla dwuznaczności, która towarzyszy myślom i wyobraźni. Jak zauważa Maurice, akt przesłuchania może zaangażować umysł w znaczący sposób, wywołując ciekawość i innowacje. W ten sposób narracja zachęca czytelników do przyjęcia dochodzenia, pozwalając im wyobraźnię swobodnie wędrować, a nie spieszyć się w kierunku odpowiedzi.