Pippin: Nie sądziłem, że to się skończy. Gandalf: koniec? Nie, podróż nie kończy się tutaj. Śmierć to kolejna ścieżka, którą wszyscy musimy podążać. Gray deszczowy tego świata cofa się, a wszystko zwraca się do srebrnego szkła, a potem go widzisz. Pippin: co? Gandalf? Widzisz co? Gandalf: White Shores i poza tym, daleko zielony kraj pod szybkim wschodem słońca. Pippin: Cóż, to nie jest takie złe. Gandalf: Nie, nie, nie jest.
(PIPPIN: I didn't think it would end this way.GANDALF: End? No, the journey doesn't end here. Death is just another path, one that we all must take. The grey rain-curtain of this world rolls back, and all turns to silver glass, and then you see it.PIPPIN: What? Gandalf? See what?GANDALF: White shores, and beyond, a far green country under a swift sunrise.PIPPIN: Well, that isn't so bad.GANDALF: No. No, it isn't.)
W tej wymianie między Pippinem i Gandalfem z „Władcy pierścieni” Pippin wyraża swoją niespodziankę i smutek na temat końca życia, odzwierciedlając powszechny strach przed śmiertelnością. Gandalf zapewnia go, że śmierć nie jest zakończeniem, ale raczej przejściem do innej podróży. Opisuje poetycko śmierć, sugerując, że jest to naturalny postęp, a nie coś do strachu.
Gandalf maluje żywy obraz tego, co leży poza końcem życia - piękny krajobraz z białymi brzegami i żywy zielony kraj skąpany w świetle słonecznym. Te obrazy służą pocieszeniu Pippina, ponieważ zdaje sobie sprawę, że życie pozagrobowe może nie być czymś, co można się bać, przedstawiając poczucie nadziei i pokoju w obliczu śmierci.