W tej wymianie między Pippinem i Gandalfem z „Władcy pierścieni” Pippin wyraża swoją niespodziankę i smutek na temat końca życia, odzwierciedlając powszechny strach przed śmiertelnością. Gandalf zapewnia go, że śmierć nie jest zakończeniem, ale raczej przejściem do innej podróży. Opisuje poetycko śmierć, sugerując, że jest to naturalny postęp, a nie coś do strachu.

Gandalf maluje żywy obraz tego, co leży poza końcem życia - piękny krajobraz z białymi brzegami i żywy zielony kraj skąpany w świetle słonecznym. Te obrazy służą pocieszeniu Pippina, ponieważ zdaje sobie sprawę, że życie pozagrobowe może nie być czymś, co można się bać, przedstawiając poczucie nadziei i pokoju w obliczu śmierci.