Biedna Holly. Tam była całkowicie nieświadoma, podczas gdy miliony minut cząstek śluzu, każda z wirusem grypy, eksplodowały w powietrze jak deszcz. To była ich misja zarodka, aby wylądować na niej i spróbować znaleźć drogę do otwarcia jej ciała, podobnie jak data, którą kiedyś próbowałem ze mną.
(Poor Holly. There she was, completely unaware while millions of minute mucus particles, each carrying the flu virus, exploded into the air like rain. It was their germ mission to land on her and try to find their way into an opening of her body, much like a date I once had attempted with me.)
W tym fragmencie autorka Laurie Notaro maluje żywy obraz podatności Holly na wirusa grypy. Ilustruje scenę, w której niezliczone mikroskopijne cząstki wypełnione zarazkami otaczają Holly, zamierzając inwazję na swoje ciało. Te obrazy podkreślają wszechobecność zarazków i ciągłe zagrożenie, jakie stanowią dla naszego samopoczucia, uchwycając poczucie bezradności wobec tak niewidzialnych wrogów.
Notaro sprytnie porównuje misję zarazków do własnych doświadczeń z randkami, dodając humorystycznego akcentu do ponurego scenariusza. Porównanie to odzwierciedla absurdalność i często niekontrolowaną naturę życia, niezależnie od tego, czy obejmuje to zarazki, czy relacje. Połączenie humoru i niepokoju o zarazki podkreśla wyjątkową perspektywę autora na codzienne wyzwania, łącząc humor z surową rzeczywistością.