Narracja bada głębokie uznanie dla życia, które może przyćmić myśli o śmiertelności. Duch postaci koncentruje się na świętowaniu istnienia, a nie na temat tematów takich jak utrata lub porzucenie. Ten sposób myślenia pozwala na żywe zaangażowanie w otaczający go świat, podkreślając znaczenie radości i połączenia w obliczu niepewności życia.

Ta perspektywa tworzy bogaty gobelin doświadczeń, które promują poczucie witalności. Obejmując piękno życia, postać decyduje się zanurzyć się w teraźniejszości, wspierając odporność, która honoruje życie i jego tajemnice nad ciemniejszymi rzeczywistością śmierci.