W „The Lost Art of wdzięczności” Alexandra McCalla Smitha, bohater zastanawia się nad swoimi interakcjami z innymi i uznaje jej tendencję do zbyt łatwego zaufania. Rozpoznaje tę naiwność, ale zmaga się z uświadomieniem sobie, że przyjęcie cynicznej perspektywy może prowadzić do bardziej strzeżonego życia. Pomimo zrozumienia ryzyka jej ufnej natury, postanawia zachować swoją niewinność, a nie ulegać cynizmowi. Ostatecznie uważa, że ​​zachowanie poczucia optymizmu jest lepsze niż zmęczenie. Przyjmowanie naiwności pozwala na bardziej otwarte istnienie, sugerując, że chociaż bycie ostrożnym może zapewnić ochronę, może nie być warto poświęcić radość z prawdziwych powiązań.

W „The Lost Art of wdzięczności” Alexandra McCalla Smitha, bohater zastanawia się nad swoimi interakcjami z innymi i uznaje jej tendencję do zbyt łatwego zaufania. Rozpoznaje tę naiwność, ale zmaga się z uświadomieniem sobie, że przyjęcie cynicznej perspektywy może prowadzić do bardziej strzeżonego życia. Pomimo zrozumienia ryzyka jej ufnej natury, postanawia zachować swoją niewinność, a nie ulegać cynizmowi.

Ostatecznie uważa, że ​​zachowanie poczucia optymizmu jest lepsze niż zmęczenie. Przyjmowanie naiwności pozwala na bardziej otwarte istnienie, sugerując, że chociaż bycie ostrożnym może zapewnić ochronę, może nie być warto poświęcić radość z prawdziwych powiązań.