Miała prawie siedemdziesiąt lat. Nie było czasu na żal ani obawy, nie ma czasu na marzenia o tym, co mogło być.
(She was nearly seventy years old. There was no time left for regret or misgivings, no time for dreams of what might have been.)
Fragment odzwierciedla pilność czasu, gdy bohater zbliża się do jej siedemdziesiątych urodzin. Przekazuje poczucie ostateczności, podkreślając, że nie ma miejsca na żal ani wątpliwości w jej życiu. Zamiast tęsknić za utraconymi możliwościami lub zastanawiać się nad tym, co mogło być, ma do czynienia z rzeczywistością swojej obecnej sytuacji.
To pojęcie czasu stanowi potężne przypomnienie, że życie jest ulotne, co skoncentruje się na teraźniejszości. Bohater jest zachęcany do przyjęcia swoich doświadczeń i wykorzystania pozostałego czasu, podkreślając znaczenie życia w pełni i autentycznie w tej chwili.