W powieści Sebastiana Faulsa „Engleby” narrator wyraża głęboką reakcję na piękno kobiety, czując się zmuszony do zdystansowania się od niej. Odzwierciedla to intensywne emocje, które może wywołać piękno, co prowadzi do mieszanki podziwu i niepewności. Uczucia narratora wskazują na głębsze badanie jego psychiki i bałaganu ludzkiej atrakcji. Ten moment podkreśla tematy tęsknoty i izolacji obecnej w historii, ilustrując, w jaki sposób piękno może powodować zarówno pożądanie, jak i dyskomfort. Cytat zawiera napięcie między podziwem a strachem przed przytłoczeniem urokiem innej osoby, co skutkuje złożonym krajobrazem emocjonalnym. W powieści Sebastiana Faulsa „Engleby” narrator wyraża głęboką reakcję na piękno kobiety, czując się zmuszony do zdystansowania się od niej. Odzwierciedla to intensywne emocje, które może wywołać piękno, co prowadzi do mieszanki podziwu i niepewności. Uczucia narratora wskazują na głębszą eksplorację jego psychiki i bałagan ludzkiej atrakcji.

Ten moment podkreśla tematy tęsknoty i izolacji obecnej w historii, ilustrując, w jaki sposób piękno może powodować zarówno pożądanie, jak i dyskomfort. Cytat zawiera napięcie między podziwem a strachem przed przytłoczeniem urokiem innej osoby, co powoduje złożony krajobraz emocjonalny.