Zastanawiała się, czy istnieje jakiś sposób, aby zmusić go do podjęcia pigułek z oszustwa. Nie podobał jej się pomysł stosowania metod pod pana J.L.B. Matekoni, ale kiedy rozum danej osoby został zakłócony, pomyślała, że wszelkie środki były uzasadnione, aby poprawić ją. To było tak, jakby osoba została porwana przez jakąś złą istotę i utrzymywał okup. Nie zawahałbyś się, poczuła, by uciekać się do oszustwa, aby pokonać złą istotę.
(She wondered whether there was any way of getting him to take the pills by trickery. She did not like the idea of using underhand methods with Mr. J.L.B. Matekoni, but when a person's reason was disturbed, then she thought that any means were justified in getting them better. It was as if a person had been kidnapped by some evil being and held ransom. You would not hesitate, she felt, to resort to trickery to defeat the evil being.)
W historii bohater zastanawia się nad dylematami moralnymi związanymi z przekonaniem pana J.L.B. Matekoni, aby wziąć jego leki. Pomimo zastrzeżeń dotyczących stosowania podstępnej taktyki, odczuwa pilność, aby pomóc mu wyzdrowieć, zastanawiając się nad desperackich okolicznościami kogoś, kogo rozum jest upośledzony. Jej wewnętrzna walka podkreśla konflikt między moralnością a współczuciem w obliczu cierpienia ukochanej osoby.
Przyciąga paralel między sytuacją pana Materekoni a scenariuszem porwającym, sugerując, że gdy ktoś jest uwięziony przez własny umysł, uzasadnione jest stosowanie przebiegłych metod ich wyzwolenia. Ta perspektywa kwestionuje tradycyjną etykę, pokazując, w jaki sposób chęć ochrony i uzdrowienia może zataczyć linie dobra i zła. Ostatecznie jej refleksje ilustrują złożoność relacji międzyludzkich i długości, do których można się zająć.