Czasami agenci byli pod takim wpływem, że stracili śledzenie swojego celu i zamiast tego zrobili coś innego. W tym sensie program był bardzo dziecinny, nieprzewidywalny i łatwo rozproszony. Jak ujął to jeden z programistów - próba zaprogramowania rozproszonej inteligencji jest jak mówienie pięcioletniemu dziecku, aby poszedł do jego pokoju i zmienił ubrania. Może to zrobić, ale równie prawdopodobne jest, że zrobi coś innego i nigdy nie wróci.
(Sometimes agents were so influenced by one another that they lost track of their goal and did something else instead. In that sense, the program was very childlike, unpredictable and easily distracted. As one programmer put it - trying to program distributed intelligence is like telling a five year old kid to go to his room and change his clothes. He may do that, but he is equally likely to do something else and never return.)
Tekst ilustruje, w jaki sposób agenci w rozproszonym programie inteligencji mogą być łatwe przez siebie nawzajem, co prowadzi ich od ich zamierzonych celów. Ten brak skupienia może sprawić, że ich zachowanie przypomina dzieci, które są znane z tego, że są nieprzewidywalne i łatwo rozproszone.
Jeden z programisty rysuje analogię, porównując wyzwanie programowania rozproszonej inteligencji w celu instruowania dziecka, aby zmieniła swoje ubrania. Podczas gdy dziecko może przestrzegać dyrektywy, może zamiast tego zostać skazana na bok i całkowicie zapomnieć o swoim zadaniu, podkreślając trudności z zarządzaniem takimi systemami.