W książce Donalda Millera „Blue Like Jazz: niereligijne myśli o duchowości chrześcijańskiej” przedstawia ideę, że osobiste połączenie i doświadczenie z miłością mogą być głębokie. Sugeruje, że świadek kogoś innego kocha coś głęboko, może rozpalić w nas podobną pasję. Ta obserwacja podkreśla znaczenie wspólnych doświadczeń i dynamiki relacyjnej w naszej zdolności do doceniania i przyjmowania koncepcji lub praktyk, które mogliśmy przeoczyć.
Wgląd Millera mówi o idei, że miłość często się uczy poprzez obserwację. Gdy widzimy radość i pasję, które inni wykazują, może służyć jako katalizator naszego zrozumienia i akceptacji tej miłości. Proces ten może ostatecznie zwiększyć naszą własną podróż duchową i przyczynić się do naszej zdolności do przyjęcia tego, co moglibyśmy uznać za nieznane lub odległe.