W „Under the Tuscan Sun” Frances Mayes maluje żywy obraz związku między środowiskiem naturalnym i zbudowanym w Toskanii. Opisuje krajobraz, w którym kamienne konstrukcje, takie jak domy i ściany miasta, płynnie integrują się z Ziemią. Obrazy roślin róży kwitnące wokół tych silnych, trwałego kamieni odzwierciedla głębokie połączenie między życiem a konkretnymi formami historii.
Autor dalej bada temat transformacji w śmierci poprzez kunszt sarkofagi Etrusków, które zawierają realistyczne przedstawienia zmarłego. Ten szczegół podkreśla, w jaki sposób Etruskowie mogli wyobrazić sobie naturalny postęp od żywych istot do kamienia po śmierci, sugerując poczucie trwałości i ciągłości w ich kulturze. Mayes podkreśla, w jaki sposób świat materialny może wywołać głębokie refleksje na temat życia i śmiertelności.