Fragment ten odzwierciedla koncepcję nienawiści i jego niezgodną naturę z miłością, sugerując, że serce nie jest odpowiednim mieszkaniem dla takiej negatywności. Autor wyraża niepewność co do tego, gdzie naprawdę należy nienawiść, co wskazuje, że ten brak jasności jest jedną z tajemnic egzystencji. Brak wyznaczonego miejsca nienawiści prowadzi do zamieszania i zakłóceń w ludzkich emocjach i związkach.

Nienawiść jest przedstawiana jako nieustępliwa siła, która wtargnie w przestrzenie przeznaczone do miłości, nieuchronnie ją wypierając. To przedstawienie oznacza, że ​​boskość może odgrywać rolę w komplikowaniu ludzkich emocji, ponieważ chaotyczna gra między miłością a nienawiścią powoduje uporczywe zamieszanie. Eksploracja tych tematów przez Esquivel przedstawia głęboki komentarz na temat zmagań między emocjami pozytywnymi i negatywnymi, zachęcając czytelników do refleksji na temat natury własnych serc.