Cytat z książki Naguib Mahfouza „Palace Walk” podkreśla prymat serca w sprawach duchowego i osobistego znaczenia. Sugeruje to, że miłość, intencja i związek emocjonalny są podstawowymi elementami sensownego życia, przewyższając nawet akty modlitwy i postu, które często są postrzegane jako tradycyjne wyrażanie wiary. To pojęcie zachęca czytelników do zastanowienia się nad głębszymi, wewnętrznymi motywacjami, które kierują ich działaniami i przekonaniami.

W tym kontekście Mahfouz sugeruje, że chociaż rytuały takie jak modlitwa i post zajmują swoje miejsce w praktyce religijnej, to stan serca i szczerość uczuć wobec Boga i innych rzeczy naprawdę mają znaczenie. W ten sposób serce staje się osą centralną, na której obraca się życie duchowe, zachęcając do eksploracji prawdziwych emocji i pielęgnowania współczucia jako niezbędnego dla wiary.