Gdy bohater obserwował matkę z małymi dziećmi, wzbudził w niej intensywne emocje, wywołując mieszankę szczęścia i smutku. Upływ czasu stał się przejmującą rzeczywistością, dzięki czemu zastanowił się nad tym, jak szybko lata zniknęły z jej życia. Przytłaczona wspomnieniami, walczyła z łzami, przypominając sobie, że w tej chwili wykazanie podatności nie było opcją. Nieskończona przestrzeń morza, zanim jej reprezentowała zarówno nadzieję, jak i nieprzewidywalną naturę życia.

Skonfrontowała się z słodko -gorzką prawdą, że pomimo jej wysiłków i odporności życie nie zawsze stosuje się do oczekiwań lub pragnień. Tematy tęsknoty i introspekcji pojawiły się, gdy kwestionowała swoją podróż i ostateczny cel jej wytrwałości. Ten wewnętrzny dialog sprawił, że poczuła się niepokojąca, zastanawiając się, co przyjęła jej przyszłość i czy będzie wystarczająco dużo czasu, aby spełnić jej marzenia.