Zadzwonił do Jamiego następnego ranka o najbliższej przyzwoitej godzinie; jej zdaniem dziewiąta. Isabel zauważyła etykietę telefonu: telefon przed ósemką rano był wyjątkiem; Od ośmiu do dziewięciu było to wtargnięcie; Następnie połączenia można było wykonać do dziesięciu wieczorem, chociaż wszystko po dziewięciu trzydzieści wymagało przeprosin za zakłócenia. Po dziesiątce znów był w nagłych wypadkach.
(telephoned Jamie the next morning at the earliest decent hour; nine o'clock, in her view. Isabel observed an etiquette of the telephone: a call before eight in the morning was an emergency; between eight and nine it was an intrusion; thereafter calls could be made until ten in the evening, although anything after nine-thirty required an apology for the disturbance. After ten one was into emergency time again.)
Isabel ma określony widok na etykietę telefoniczną, która kształtuje jej interakcje. Uważa, że telefony przed ósemką rano powinny być zarezerwowane tylko na sytuacje kryzysowe, podczas gdy te wykonane od ośmiu i dziewięciu są uważane za natrętne. Stanowi to wyraźną granicę jej porannego pokoju, ilustrując jej staranne rozważenie harmonogramów i komfortu innych.
Poza dziewiątą rano Isabel czuje się bardziej swobodnie wykonywanie połączeń, ale nadal rozpoznaje dynamikę społeczną podczas gry, na przykład potrzebę przepraszania za połączenia wykonane po dziewięciu trzydziestu. Ramy te ujawnia jej ustrukturyzowane podejście do komunikacji, zapewniając, że szanuje czas innych