Świat przedstawiony przez Baroję charakteryzuje się ponurą i ironiczną atmosferą, w której surowe realia życia przemysłowego obciążają ludzi. Miasta są przedstawiane jako miejsca zmagające się z ciężarem uprzemysłowienia, podkreślając głęboki wpływ tego zmiany na społeczeństwo, które nie nadaje się do tak szybkiej zmiany. Kontrast między miastami i ich mieszkańcami podkreśla rozłączenie odczuwane przez rasę, która nie jest dostosowana do wymagań nowoczesności.

Ten opis przechwytuje esencję literackiego krajobrazu Baroji, ujawniając głębokie poczucie niezadowolenia i wyobcowania. Walka z nieustępliwym marszem postępu przemysłowego maluje obraz rozpaczy, podkreślając wyzwania, przed którymi stoją jednostki w społeczeństwie przekształconym przez siły poza ich kontrolą. Zasadniczo praca Baroji zaprasza czytelników do refleksji nad ludzką kondycją w granicach zmieniającego się świata.