Właśnie to mówię: aby stać się lepszymi ludźmi, musimy ćwiczyć, powiedział Isabel.
(That's precisely what I'm saying: in order to become better people, we must practise, Isabel said.)
W „The Lost Art of wdzięczności” Isabel podkreśla znaczenie praktyki w rozwoju osobistym. Uważa, że aby ulepszyć się i stać się lepszymi jednostkami, musimy aktywnie angażować się w praktyki wspierające wzrost i zrozumienie. Jej perspektywa podkreśla konieczność wysiłku i refleksji w podróży do samodoskonalenia.
To pojęcie sugeruje, że zwykłe rozpoznanie potrzeby zmiany nie wystarczy; Trzeba także podjąć celowe działania i uprawiać nawyki, które prowadzą do osobistej transformacji. Poprzez postać Isabel narracja przekazuje, że wzrost jest trwającym procesem wymagającym poświęcenia i zaangażowania.