W „The Lost Art of wdzięczności” Isabel podkreśla znaczenie praktyki w rozwoju osobistym. Uważa, że ​​aby ulepszyć się i stać się lepszymi jednostkami, musimy aktywnie angażować się w praktyki wspierające wzrost i zrozumienie. Jej perspektywa podkreśla konieczność wysiłku i refleksji w podróży do samodoskonalenia.

To pojęcie sugeruje, że zwykłe rozpoznanie potrzeby zmiany nie wystarczy; Trzeba także podjąć celowe działania i uprawiać nawyki, które prowadzą do osobistej transformacji. Poprzez postać Isabel narracja przekazuje, że wzrost jest trwającym procesem wymagającym poświęcenia i zaangażowania.