Ludzie, którzy opiekowali się zwierzętami, byli zasadniczo ludźmi; Po prostu ćwiczyli życzliwość, w przeciwieństwie do tych, którzy wiele z nich zrobili. Tak więc, myślą Isabel, są cnotami najlepiej kultywowanymi według dyskrecji i ciszy, z dala od spojrzenia innych, znanych tylko tym, którzy działają cnotowo, i tym, którzy korzystają z tego, co się dzieje.


(People who looked after animals were by and large kind people; they simply practised kindness, unlike those who made much of it. Thus, thought Isabel, are virtues best cultivated-in discretion and silence, away from the gaze of others, known only to those who act virtuously and to those who benefit from what is done.)

(0 Recenzje)

W „The Lost Art of wdzięczności” Isabel zastanawia się nad naturą życzliwości i cnoty. Zauważa, że ​​ci, którzy troszczą się o zwierzęta, mają tendencję do wykazywania prawdziwej życzliwości, często ćwicząc ją cicho, nie szukając uznania. Kontrastuje to z tymi, którzy publicznie pokazują swoje dobre uczynki, sugerując głębię życzliwości, która leży poza zwykłym wyglądem.

Isabel uważa, że ​​prawdziwe cnoty kwitną w dyskrecji i najlepiej docenić tych, którzy bezpośrednio z nich korzystają. Uważa, że ​​najbardziej znaczącymi aktami życzliwości są te wykonane w ciszy, znane tylko dla wykonawcy i odbiorcy, podkreślając głębokie zrozumienie altruizmu pozbawione publicznej walidacji.

Page views
30
Aktualizacja
styczeń 23, 2025

Rate the Quote

Dodaj komentarz i recenzję

Opinie użytkowników

Na podstawie 0 recenzji
5 Gwiazdka
0
4 Gwiazdka
0
3 Gwiazdka
0
2 Gwiazdka
0
1 Gwiazdka
0
Dodaj komentarz i recenzję
Nigdy nie udostępnimy Twojego adresu e-mail nikomu innemu.