W „Engleby” Sebastiana Faulsa, bohater zastanawia się nad uczuciem szczęścia, które pozostaje nieuchwytne, sugerując odległość między jego doświadczeniami a prawdziwą radością. Przyznaje, że chociaż może nie w pełni zrozumieć tej tęsknoty, odczuwa pozór tego, który opisuje jako zadowolenie lub poczucie normalności w swoim codziennym życiu. To uznanie wskazuje na trwającą wewnętrzną walkę między aspiracją a rzeczywistością.

Ta eksploracja podkreśla złożoność ludzkich emocji, w których rutynowe i znane wygody zapewniają pewną stabilność, ale nie spełniają głębszych pragnień. Doświadczenie Engleby'ego ilustruje subtelne różnice między ulotnym szczęściem, zadowoleniem i tęsknotą za czymś głębszym, podkreślając niuanse osobistej satysfakcji i dążenie do znaczenia w życiu.