W swojej książce „Gentryfikacja umysłu: świadek utraconej wyobraźni” Sarah Schulman zastanawia się nad dziedzictwem drag queens, które zainicjowały zamieszki Stonewall. Pomimo ich kluczowej roli w walce o prawa LGBTQ+, osoby te często widzą niewielkie korzyści z postępów w społeczeństwie, podkreślając ironię, że ci, którzy katalizują zmiany, często pozostają marginalizowani. Ta sprzeczność podkreśla złożoność postępu społecznego, w którym początkowe katalizatory nie mogą czerpać nagród swoich ofiar.

Schulman podkreśla, że ​​chociaż ruch stworzył bezpieczniejsze środowisko dla niektórych grup, takich jak gejowskie republikanie, pierwotni działacze często nadal walczą. Ta obserwacja służy jako przejmujące przypomnienie rozłączenia między tymi, którzy opowiadają się za zmianami, a tymi, którzy ostatecznie z niej skorzystają. Narracja sugeruje potrzebę większego rozpoznania i wsparcia dla pionierskich postaci w ruchu LGBTQ+, którego wkład często nie jest ulegający wzroście wśród szerszych korzyści społecznych.