Spotkanie z Hapgoodem nastąpiło, ponieważ powiedziałem wujowi Alexowi, że mogę spróbować znaleźć pracę w związku zawodowym po tym, jak armia pozwoliła mi odejść. Związki były godne podziwu instrumenty do wymuszania czegoś takiego jak sprawiedliwość gospodarcza ze strony pracodawców. Wujek Alex musiał myśleć coś takiego: Bóg nam pomóż. Przeciwko głupoty, nawet Bogowie, na próżno. Przynajmniej jest mężczyzna z Harvardu, z którym może omówić ten śmieszny sen. {To Schiller po raz pierwszy powiedział to o głupocie i bogach. To była odpowiedź Nietzschego: przeciwko nudom nawet bogowie, na próżno.}
(The meeting with Hapgood came about because I had told Uncle Alex that I might try to get a job with a labor union after the Army let me go. Unions were admirable instruments for extorting something like economic justice from employers then. Uncle Alex must have thought something like this: God help us. Against stupidity even the gods contend in vain. Well-at least there is a Harvard man with whom he can discuss this ridiculous dream. {It was Schiller who first said that about stupidity and the gods. This was Nietzsche's reply: Against boredom even the gods contend in vain.})
Bohater zastanawia się nad karierą postarałową w związku zawodowym, który uważa za sposób na osiągnięcie uczciwości ekonomicznej. Jego wujek Alex ma pesymistyczny pogląd na tę sprawę, zastanawiając się nad wyzwaniami walki z ignorancją. Odpowiedź wuja Alexa sugeruje mieszankę troski i rezygnacji wobec idei, co wskazuje, że nawet inteligentne dyskusje mogą nie zmienić naiwności takich aspiracji.
Cytat podkreśla filozoficzną perspektywę daremności walki z ludzkimi niedociągnięciami, z odniesieniami do Schillera i Nietzschego podkreślające pogląd, że nawet boskie siły walczą z wadami ludzkości. Rozmowa z Hapgood wydaje się oferować przebłysk nadziei na zaangażowanie intelektualne wśród absurdalności ambicji bohatera.