Bohater zastanawia się nad karierą postarałową w związku zawodowym, który uważa za sposób na osiągnięcie uczciwości ekonomicznej. Jego wujek Alex ma pesymistyczny pogląd na tę sprawę, zastanawiając się nad wyzwaniami walki z ignorancją. Odpowiedź wuja Alexa sugeruje mieszankę troski i rezygnacji wobec idei, co wskazuje, że nawet inteligentne dyskusje mogą nie zmienić naiwności takich aspiracji.

Cytat podkreśla filozoficzną perspektywę daremności walki z ludzkimi niedociągnięciami, z odniesieniami do Schillera i Nietzschego podkreślające pogląd, że nawet boskie siły walczą z wadami ludzkości. Rozmowa z Hapgood wydaje się oferować przebłysk nadziei na zaangażowanie intelektualne wśród absurdalności ambicji bohatera.