W „The Monster of Florence” Douglas Preston bada serię makabrycznych przestępstw, które wydają się poza zdolnością zwykłego człowieka. Ciężkość i brutalność tych czynów tworzą mrożącą mrożącą atmosferę, która prowadzi badaczy i społeczeństwo do zmagania się z poglądem, że zwykły śmiertelnik nie może być odpowiedzialny. Pomysł ten sugeruje punkt zwrotny, w którym natura zła przekracza ludzkie doświadczenie.

Ostatecznie narracja wywołuje poczucie strachu, sugerując, że takie potworne zachowanie musi być zakorzenione w czymś znacznie bardziej złowrogim. Przywołując postać Szatana, tekst podkreśla walkę między dobrem a złem, sugerując, że prawdziwa natura przestępstw wskazuje na złowrogą siłę w pracy, tworząc poczucie horroru, które rezonuje podczas dochodzenia.