W książce Donalda Millera „Blue Like Jazz” bada trudne przekonanie, że życie obraca się wyłącznie wokół poszczególnych doświadczeń i pragnień. To pogląd, że życie jest narracją skoncentrowaną wyłącznie na sobie, może prowadzić do poczucia izolacji i nie docenia wzajemnych powiązań ludzkich doświadczeń.

Miller sugeruje, że przyjęcie szerszej perspektywy może wzbogacić zrozumienie życia. Uznając, że życie nie dotyczy tylko osobistych narracji, jednostki mogą wspierać głębsze powiązania z innymi i doceniać wspólne historie, które nas łączą, prowadząc do bardziej satysfakcjonującego istnienia.