Esencja ludzkiego cierpienia można prześledzić na przejściowej naturze przyjemności pochodzącej z światowych rzeczy. Pomimo wewnętrznej wartości takich przyjemności, często są one efemeryczne i ostatecznie oderwane od nas. Osoby często odkrywają, że ich nieustępliwa dążenie do satysfakcji rzadko prowadzi do oczekiwania, którego się spodziewali, a nawet po osiągnięciu sukcesu jest często krótkotrwały. Ten cykl tęsknoty i straty podkreśla głęboki aspekt ludzkiego doświadczenia.
Jednak dla chrześcijan te ulotne spojrzenie radości i piękna w życiu stanowią przypomnienie głębszej, trwałej rzeczywistości. Częściowe i niedoskonałe przyjemności, z którymi się spotyka na świecie, które szybko zanikają lub wymykają się, odzwierciedla tęsknotę za doskonałością znalezioną tylko w Bogu. W tym przekonaniu ostateczne i wieczne piękno boskiej oferuje nadzieję i spełnienie, które wykracza poza tymczasową naturę satysfakcji ziemskiej.