Bohater zastanawia się nad naturą szczęścia, sugerując, że nie jest on zorganizowany ani prosty. Zamiast jasnej ścieżki dążenie do szczęścia jest skomplikowane, przypominające długą i krętą kolejkę. Ta metafora ilustruje nieprzewidywalność poszukiwania radości i spełnienia w życiu.

Ponadto postać przyznaje, że czasami trudno jest zidentyfikować, kiedy i czy szczęście zostanie osiągnięte. Idea, że ​​punkt końcowy tego zadania może być nieuchwytny, wskazuje, że szczęście nie jest celem, ale raczej podróżą wypełnioną zwrotami akcji, dzięki czemu wyszukiwanie zarówno trudne, jak i głębokie.