Rzymski historyk Tacyt, piszący wokół 98 r., Zauważył, że plemiona germańskie wydawały się zachować wyraźną tożsamość, nietknięte przez małżeństwa z innymi ludami. Jego perspektywa uważała ich za wyjątkowy i czysty naród, wykazując wczesne spojrzenie na uczciwość etniczną. Rachunki Tacyta odzwierciedlają podziw postrzeganej Niemcy wyjątkowości kulturowej i fizycznej, która przyczyniła się do mitologii otaczającej ich pochodzenie.

Martin Luther, w podobny sposób, starał się ustalić niemiecką tożsamość, śledząc genealogiczną linię z powrotem do Adama, uznając go za rodową postać chrześcijan. Idea bezpośredniej linii nie tylko wzmocniła narodową dumę wśród Niemców, ale także zwiększyła postrzeganie ich znaczenia kulturowego i religijnego w kontekście historii europejskiej. Praca Sykesa zagłębia się w to, jak takie historyczne narracje ukształtowały zrozumienie pochodzenia i tożsamości w Wielkiej Brytanii i Irlandii.