Rzymski historyk Tacyt, który napisał w r. 98: „Dla mnie akceptuję pogląd, że mieszkańcy Niemiec nigdy nie byli skażani między małżeństwami z innymi ludami i wyróżniają się jako osobliwy naród, czysty i wyjątkowy tego rodzaju”. Sam Luther udało się nawet wymyślić genealogię Niemców z powrotem do Adama, którzy dla chrześcijan takich jak Luther był ojcem rasy ludzkiej.
(the Roman historian Tacitus, who wrote in AD 98, 'For myself I accept the view that the people of Germany have never been tainted by intermarriage with other peoples and stand out as a nation peculiar, pure and unique of its kind.' Luther himself even managed to concoct a genealogy for the Germans right back to Adam, who for Christians like Luther was the father of the human race.)
Rzymski historyk Tacyt, piszący wokół 98 r., Zauważył, że plemiona germańskie wydawały się zachować wyraźną tożsamość, nietknięte przez małżeństwa z innymi ludami. Jego perspektywa uważała ich za wyjątkowy i czysty naród, wykazując wczesne spojrzenie na uczciwość etniczną. Rachunki Tacyta odzwierciedlają podziw postrzeganej Niemcy wyjątkowości kulturowej i fizycznej, która przyczyniła się do mitologii otaczającej ich pochodzenie.
Martin Luther, w podobny sposób, starał się ustalić niemiecką tożsamość, śledząc genealogiczną linię z powrotem do Adama, uznając go za rodową postać chrześcijan. Idea bezpośredniej linii nie tylko wzmocniła narodową dumę wśród Niemców, ale także zwiększyła postrzeganie ich znaczenia kulturowego i religijnego w kontekście historii europejskiej. Praca Sykesa zagłębia się w to, jak takie historyczne narracje ukształtowały zrozumienie pochodzenia i tożsamości w Wielkiej Brytanii i Irlandii.