Książka „Saksonowie, Vikingowie i Celts: Genetyczne korzenie Wielkiej Brytanii i Irlandii” Bryana Sykesa bada złożoną historię makijażu genetycznego Wielkiej Brytanii. Podkreśla, w jaki sposób deklaracje niezależności religijnej, szczególnie od wpływów rzymskich, znacznie ewoluowały. Początkowo ukierunkowany na ustanowienie unikalnych tożsamości, ruch ten przekształcił się w doktrynę podkreślającą saksońską i krzyżacką wyższość rasową, odzwierciedlając zmieniające się konteksty kulturowe i historyczne. Sykes nawiguje przez powiązane narracje rasy i tożsamości w historii brytyjskiej.

Ta transformacja podkreśla szersze implikacje nacjonalizmu i sposób, w jaki zostały postrzegane historycznie. Praca Sykesa podkreśla znaczenie genetyczne pochodzenie w zrozumieniu współczesnych tożsamości, ujawniając, jak starożytne narody kształtowały współczesne narracje. Wspraczeni między niezależnością religijną a ideologią rasową pokazuje wieloaspektową naturę rozwoju społecznego w Wielkiej Brytanii i Irlandii.