Fragment „Breakfast of Champions” Kurta Vonnegut podkreśla niepokojące dziedzictwo niewolnictwa i jego następstwa. Sugeruje to, że morzy piraci, przyczyniają się do ustanowienia nowego rządu, postrzegali ludzi jako zwykłe narzędzia do swoich celów, traktując ich jako maszyny, a nie jako jednostki. Ta dehumanizacja podkreśla fundamentalną wadę społecznego sposobu myślenia tej epoki.

Nawet po zniesieniu niewolnictwa potomkowie tych piratów utrzymywali to poniżające postrzeganie ludzi, widząc ich przez obiektyw przemysłowy. Ten trwały punkt widzenia odzwierciedla głęboko zakorzenione kwestie uprzedmiotowienia i wyzysku, które pozostają w społeczeństwie i sugeruje, że postawy kulturowe mogą się utrzymywać długo po zniesieniu formalnych praktyk.