W „Slaughterhouse-Five” Kurt Vonnegut Jr. oddaje względność czasu poprzez doświadczenie bohatera. Bohater, Billy Pilgrim, staje się „niekwestionowany w czasie”, doświadczając chwil z jego życia poza sekwencją. Ta wyjątkowa percepcja ilustruje, w jaki sposób czas może się czuć zarówno liniowy, jak i płynny, często wpływając na ludzkie emocje i doświadczenia. Jeden przejmujący obraz opisuje drugą rękę drgania zegarka, co oznacza nagły upływ czasu, w którym rok może wydawać się zniknąć w jednej chwili.

Ta metafora zawiera esencję eksploracji traumy i pamięci przez Vonnegut. Jak Billy zastanawia się nad okropnościami wojny i przyziemnych aspektów życia, drganie drugiej ręki staje się potężnym przypomnieniem o tym, jak szybko może upłynąć czas, ale jak utrzymujące się wspomnienia mogą namalować inny obraz. Za pośrednictwem tego obiektywu Vonnegut zaprasza czytelników do ponownego rozważenia własnych relacji z czasem, pamięcią i trwałym wpływem ich doświadczeń.