A żona Lota oczywiście powiedziano, żeby nie patrzeć za siebie, gdzie byli wszyscy ci ludzie i ich domy. Ale spojrzała wstecz i kocham ją za to, ponieważ było tak ludzkie. Więc została przekształcona w filar soli. Więc idzie.
(And Lot's wife, of course, was told not to look back where all those people and their homes had been. But she did look back, and I love her for that, because it was so human. So she was turned into a pillar of salt. So it goes.)
Cytat odzwierciedla historię żony Lot z biblijnej wiedzy, podkreślając jej walkę z poleceniem, by nie patrzeć wstecz na zniszczenie jej domu i bliskich. Patrząc wstecz, ucieleśnia głęboko ludzką reakcję na stratę i przywiązanie, pokazując, że ciekawość i smutek często zastąpią posłuszeństwo. Jej transformacja w filar soli służy nie tylko jako kara, ale także jako przejmujące przypomnienie kosztów tęsknoty za przeszłość.
Kurt Vonnegut, w „Slaughterhouse-Five”, wykorzystuje ten moment, aby zilustrować złożoność ludzkich emocji pośród tragedii. Podkreśla, że uznanie własnej ludzkości, nawet wbrew regułom, jest istotną częścią ludzkiego doświadczenia. Wyrażenie „tak idzie” zawiera nieuchronność wydarzeń życiowych, zachęcając do akceptacji zarówno radości, jak i smutku jako splecionych elementów istnienia.